maladaptive daydreaming

küçüklüğümden beri başımdan geçirdiğim bokun normal bir şey olmadığını az önce öğrendim. bu konu üzerine derin arsştırmalar yapabilirim yaparsam buraya yazabilirim. tabi yapmayabilirim de. gün içerisinde volta atıp konuşuyorsun böyle garip olay. bayadır yapmıyorum ama yazıyı okuduğumda böyle film şeridi gibi geçti önümden yaptıklarım. amını sikim dalga geçiyordum falan ama ciddili kafasal bozukluğum çıkacak diye çok korkuyorum.

psikolojik bir bozukluk. baya baya manyak bir şey ama. türkçesi hayali gerçek olarak geçiyor sanırım. (bkz: sunny side up) kabaca gündüz uyanıkken bile hayal görme dışarıdan veri alışının kapanması durumu. bu insanlar çoğunlukla koridor tarzı yerlerde bir ileri bir geri saatlerce yürüyerek hayal kurarlar. ancak o kadar gerçekçidir ki deneyimler birebir hissedilir sanki hayal değilmişçesine. bir süreden sonra öyle bir hal alır ki bu durum hastalar gerçek dünya ile iletişime geçmez bile. sürekli hayal dünyasında olmak isterler. çünkü orası onların imparatorluğudur. her istediklerini yapabilirler. birnevi şu gece rüyayı yönetme durumu gibi ancak her zaman yapılan hali. 14-15 yaşlarında başlar ve tespit etmek için bir yöntem geliştirilmemiştir. bu psikolojik durumu okuduğum zaman aklıma farklı sorular geldi. bu insanlar gerçek olmayan şeylere nasıl bu denli bağlanıyor? ve daha önemlisi yarın bizler arttırılmış gerçekte matrix'i gerçekliğe tercih edecek miyiz? edecek miyim. sanırım ederdim. gerçeklikten kaçış iyi gelecektir. (bkz: ready player one) bunu etik çerçevede değerlendirebilir miyiz bilmiyorum ancak sorular sorular soruları doğurur. devamı başka başlıkta.

gündelik hayatı etkileyecek ölçüde fazla hayal kurma durumudur. psikiyatri kitaplarına hastalık olarak geçememiştir. hayalleri kuran kişiler hayal kurduklarının farkındadır, gerçekle hayali ayırt edebilirler ama hayal kurmayı kontrol edemezler.